Nieśmiałe i łagodne alpaki pochodzą z Ameryki Południowej. Są to parzystokopytne ssaki z rodziny wielbłądowatych. Spokrewniona z wikunią, lamą i guanako alpaka jest rzadkim i cennym zwierzęciem, które udomowiono około 6000 lat temu i uważano za skrzyżowanie lam i wikunii.

Alpaki mają burzliwą historię. Cenne przez starożytną cywilizację Inków, ich delikatne runo było zarezerwowane dla członków rodziny królewskiej Inków. Wraz ze swoimi bliskimi krewnymi, lamami, alpaki dostarczały odzieży, pożywienia, paliwa i bez wątpienia towarzystwa jako zwierzęta udomowione wysoko na altiplano w Peru, Chile i Boliwii.

Indianie wierzyli również, że te otoczone aurą tajemniczości zwierzęta posiadały nadnaturalne moce, a ludziom podarowane zostały przez Pachamamę, Matkę Ziemię. Hiszpańscy konkwistadorzy wybili ponad 90 procent ówczesnej populacji alpak, ale na szczęście rdzennym mieszkańcom udało się uratować niewielką liczbę tych wspaniałych zwierząt – w surowym i odległym płaskowyżu Altiplano. Przez ostatnie czterysta lat liczba alpak stale rosła i obecnie żyje ich na świecie około trzech milionów, z czego 99 procent hoduje się w górskich rejonach Peru, Boliwii i Chile.

Włókno o niesamowitych właściwościach pozyskiwane z runa alpaki jest jednym z najbardziej luksusowych włókien na świecie.

Pod względem jakości przerasta je jedynie włókno wikunii, ssaka żyjącego dziko w Andach, uznawanego za przodka udomowionych alpak. Najbardziej unikalne i najlepsze na świecie włókno tego zwierzęcia jest dostępne zaledwie w minimalnych ilościach, ponieważ pozyskiwane jest od żyjących dziko osobników, które strzyc można tylko raz na trzy lata.

Alpaki doskonale zaadaptowały się do trudnych andyjskich warunków.

By przetrwać mroźną zimę i upalne lato wytworzyły miękkie i gęste runo o właściwościach termoregulacyjnych, które miało chronić je przed surowym i ekstremalnie zmiennym klimatem przez cały rok. W obrębie gatunku występują dwie rasy – Huacaya oraz Suri. Alpaki Huacaya mają puszyste runo, jak u pluszowego misia, natomiast alpaki rasy Suri cechują długie, lśniące, bardzo miękkie i lekko kręcone loki, dochodząłe do 50 cm długości. Każdy z tych dwóch rodzajów okrywy włosowej zapewnia swoiste korzyści, ale włókno alpak Suri jest trudniej dostępne i droższe.

Włókno alpaki jest 6 krotnie cieplejsze od wełny owczej i trzykrotnie trwalsze. Oddycha, dostosowuje się do temperatury ciała - kiedy jest zimno to chłodzi a jak jest gorąco to grzeje. Nie zatrzymuje wilgoci, pochłania ją z ciała i szybko wysycha dając uczucie suchości. Jest hypoalergiczne, nie zawiera lanoliny (tłuszczopotu) i nie wymaga prania w substancjach chemicznych, których wymaga wełna owcza.